نخستین نشست نقد و بررسی فیلم‌های هنروتجربه اصفهان در سال ۹۸، دوشنبه ۱۹ فروردین  با اکران فیلم «پناه» به کارگردانی احمد بهرا‌می ‎و تهیه‌کنندگی ناهید عزیزی در پردیس سیتی‎سنتر این شهر برگزارشد.

به گزارش روابط عمومی اصفهان سیتی سنتر و به نقل از وب سایت هنر و تجربه، در این نشست که با اجرای مصطفی اسماعیلی و با حضور کارگردان و تهیه کننده این فیلم برگزار شد، نکاتی در خصوص چگونگی ساخت فیلم و همچنین ایده اصلی فیلم و مشکلاتی که کار در کویر دارد، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت.

در ابتدای نشست، کارگردان این فیلم با اشاره به این‌که نباید با ساخت و تماشای فیلم‌های سطح پایین سلیقه مردم را پایین آورد، گفت: «مردم وقتی فیلم‌های بی‎کیفیت را ‌می‎بینند سلیقه‌شان تنزل ‌پیدا می‎کند.»

ناهیدعزیزی نیز ضمن تصدیق این مطلب افزود: «البته این موضوع به شرایط اجتماعی نیز باز‌می‎گردد و مردم وقتی تحت فشار هستند میل به سطحی‎نگری دارند و کمتر دوست دارند وارد مسائل عمیق‎تر شوند.»

تهیه کننده فیلم هم‌چنین از نمایش و اکران با کیفیت فیلم در سینمای سیتی سنتر اصفهان اظهار خرسندی کرد:«تاکنون فیلم خودمان را در هیچ کجا با این کیفیت ندیده بودم حتی در تهران.» بهرا‌می ‎نیز ضمن تصدیق این مطلب گفت:«ما در اصفهان بهترین کیفیت از اکران فیلم خودمان را دیدیم.»

در ادامه مجری نشست سوالی را پیرامون چگونگی شکل‌گیری ایده نگارش فیلم‎نامه و خلق شخصیت پناه پرسید. این سوال را ناهید عزیزی که در نگارش فیلم‎نامه نیز همکاری داشته‌است، پاسخ داد:«اولین محرک این بود که آقای احمد بهرا‌می ‎پس از چند سفر به این منطقه دوست داشتند راجع به این جغرافیا و طبیعت و روستایی که رونق گرفته است و اکنون توریست‌های مختلف به آنجا ‌می‎آیند، فیلم بسازند و این بود که یک سفر با عده‎ای توریست‌ به آنجا رفتیم و از زاویه دید آن‌ها به این مردم نزدیک شدیم، آنچه ذهن ما را درگیر کرد این بود که همه وقتی به آنجا ‌می‎آیند خوش ‌می‎گذرانند،اما با خالی شدن این روستا از توریست‌ها،جریان زندگی چگونه ادامه می‎یابد؟ و این ایده‌ای بود که ذهن ما را درگیر کرد و منجر به ساخت این فیلم شد.»

او در ادامه عنوان کرد:« کارگردان فیلم یک سفربه تنهایی در سکون نیز به این روستا داشتند و خالی بودن آن را نیز تجربه کرده‌اند و اینکه مردم طی روزها منتظرند تا یک اتوبوس برسد و عده‎ای به آنجا بیایند و زندگی آن‎ها را دچار تغییر کنند.»

کارگردان هم در همین ارتباط افزود:« شاید توریست‌ها با خود پول و رنگ ‌می‎آورند و روزمرگی را برای چند روز از میان ‌می‎برند اما بعد ‌می‎روند و پول ‌می‎ماند و فرهنگ بزرگِ شهری که با برخی از هنجارهای خانواده‌های روستایی هم‌خوانی ندارد. ما دلمان ‌می‎خواست این تغییرات را ببینیم و نشان دهیم.»

و عزیزی هم به سوالات بی‎پاسخ خودشان در همین ارتباط اشاره داشت:« برای خود ما یک سری سوال پیش آمد که حتی با پایان فیلم به جوابی نرسیدیم، این که ورود توریست و هجوم فرهنگی به این منطقه تاثیر مثبت دارد یا منفی؟ و این رونق اقتصادی به نفع منطقه است یا نه؟ و اینکه آدم‌های این روستا باید شرایط این روستا را بپذیرند و بمانند و یا بروند؟ و این دغدغه اصلی فیلم است که شاید به نوعی دغدغه بزرگ در کشورمان نیز باشد برای ماندن یا رفتن. و این خیلی شخصی است و سوالی است که نمی‎شود به پاسخ آن رسید و برای هرکسی فرق دارد.»

در بخش دیگری از این نشست بهرا‌می ‎با اشاره به شخصیت پناه و نقش محوری او در این روستا گفت: «الان زندگی در این روستا قائم به پناه نیست و ما دوست داشتیم این شخصیت را این گونه نشان دهیم که او در فیلم آچار فرانسه روستا باشد و به پیرمردها کمک کند. عبدالحسین عاشق نیز در این فیلم قصه واقعی دارد که نقل ‌می‎شود گرچه زمان فیلم‌برداری ما ایشان فوت کرده بودند و ما تنها قصه‎شان را مطرح کردیم. در مهاجرت از کشور نیز برخی مثل ما نمی‎توانند از همه چیز بکنند و بروند و من نیز دلم ‌می‎خواست پناه این‌گونه باشد و برای همین در نمای آخر گلستان را آوردیم و اینکه همه به او احتیاج دارند و او نمی‎تواند برود لااقل اکنون نمی‎رود.»

در ادامه این نشست یکی از تماشاگران با ذکر این نکته که:« فیلمی‎که حرفی برای گفتن نداشته باشد با چند نقد تمام ‌می‎شود، اما این فیلم چند نکته جالب دارد، درگیری‌های ذهنی که افراد در این فیلم دارند و شخصیت‌های مختلفی که با تمام تفاوت‌ها در کنار یکدیگر به صورت منسجم معرفی شده‎اند، بسیار خوب از کار درآمده است.» از کارگردان درباره دلیل بازی‌های کمی‎غلوشده بازیگران پرسید.کارگردان فیلم مشکل بازی برخی از بازیگران فیلم را تاکید کرد.

سپس بهرامی در خصوص پوستر فیلم و مفهوم آن نکاتی را عنوان کرد:« فیلم در سال اول در بازار فیلم کن پذیرفته شد و ما شبانه برای آن پوستر زدیم و چون بازیگر مطرح نداشتیم، نمی‎خواستیم از چهره بازیگران استفاده کنیم.از طرفی چون در جشنواره خارجی به نمایش در‌می‎آمد،‌تلاش کردیم پوستر مینی‌مال‎تر و مفهو‌می‎تر باشد.شخصیت پناه در فیلم بین رفتن و ماندن گیرکرده است.به این تردید در پوستر اشاره می‎شود. تماشاگران خارجی با پوستر ارتباط خوبی برقرار کردند.»

نکته دیگر مطرح شده در این نشست به انتخاب موسیقی فیلم اشاره داشت. بهرا‌می در این ارتباط گفت:«‎این فیلم ابتدا موسیقی نداشت اما خانم عزیزی اصرار داشتند که فیلم بدون موسیقی شاید برای برای بیننده داخلی کمی‎ خسته کننده شود ،بنابراین باران علایی تدوین‌گر فیلم این موسیقی را به صورت انتخابی روی آن گذاشتند که یک موسیقی اسپانیولی است.البته در آن زمان هزینه ساخت موسیقی  را هم نداشتیم.»

تهیه کننده فیلم هم در ادامه اضافه کرد:«دلمان ‌می‎خواست موسیقی فیلم بو‌می ‎باشد و چون این منطقه موسیقی خاصی نداشت و حتی چند تلاش هم برای ساخت موسیقی کردیم که خیلی خوب از آب درنیامد، این موسیقی را که روی فیلم نشسته بود، انتخاب کردیم.»

در این نشست نکاتی هم درمورد فیلم‌برداری خوب فیلم عنوان شد. کارگردان فیلم «پناه» در این زمینه توضیح داد:« بهترین فصل کار در کویر ۱۵ اردیبهشت یا ۱۵ مهر تا آبان است و از طلوع آفتاب تا ده صبح بهترین زمان کار است، ساعات فیلم‌برداری در کویرمصر محدود و کم بود ما از ساعت شش صبح تا ده کار ‌می‎کردیم و بعد نیز به کمپ ‌می‎رفتیم و چهار بعدازظهر تا نزدیک غروب مجدد کار ‌می‎کردیم و دو روز نیز درگیر طوفان شدیم که برای دوربین بسیار خطرناک بود. بچه‌های فیلم‌برداری و صدا نیز بسیار خوب و حرفه‌ای بودند.»

احمد بهرا‌می هم‌چنین ‎در پاسخ به یکی از تماشاگران که از سابقه کاری او می‎پرسید،گفت:« این اولین فیلم دلی ماست و سومین فیلم از نظر تولید، ما فیلم ۹۰ دقیقه‎ای «پایان یک رویا» را در سال ۸۱ ساختیم و بعد فیلم «تونل» را ساختیم که همان سال برنده جایزه بهترین کارگردانی دفاع مقدس شد و شبکه یک آن را چند بار پخش کرده است البته همه جا فیلم «پناه» به عنوان اولین فیلم ما شناخته شده است.»

در پایان این نشست تهیه کننده فیلم نکاتی را در مورد دشواری و محدودیت‎های تولید فیلم مستقل از لحظه پیش تولید و انتخاب عوامل و … مطرح کرد:«قصه ما از یک جایی تغییر پیدا کرد، اتفاقی که ‌می‎افتد این است که به دلیل محدودیت و هزینه برای بسیاری از مسایل را سرصحنه تصمیم ‌می‎گیرید و ما آن موقع ۱۵۰ میلیون تومان هزینه کردیم و با این دید که ‌می‎دانستیم برنمی‎گردد این مبلغ را پرداخت کردیم و خوشبختانه فیلم در دو جشنواره خارجی نیز شرکت کرد و از آن استقبال شد.»